DENEMELER

ACI YALNIZ ÇEKİLİR

Bir yakının bir yakınını kaybetse, bir tanıdığın bir hastalığa yakalansa, maddi bir kayıp verse, ailevi bir huzursuzluğu olsa ve bunlara benzer yaşanabilecek her türlü sıkıntıda, evet, karşımızdakini teselli ederiz, duygusal olarak yanında olmaya çalışır, acısını onunla yaşarız bir ölçüde ya da elimizden gelen bir şey varsa onu yapabiliriz. Ama asla o kişinin yaşadığı acıyı, sıkıntıyı, bunalmışlığı birebir onun hissettiği gibi hissedemeyiz. Kişinin mutlaka gece başını yastığa koyduğunda yapayalnız, duygularıyla baş başa kaldığı bir an vardır.

 Ya da bazen sen acı çekersin. İnsanlar bunu fark etmez ya da paylaşsan dahi tam olarak seni anlamazlar. Akıllarından uçar bir süre sonra anlattıkların. Her an her saniye senin içinde gibi seninle aynı şeyi hissetmezler. Mümkün de değil zaten bu. Çünkü dünyadaki insan sayısı kadar hissiyat, duygu durumu ve bakış açısı var. Bir o kadar da yaşanmışlık, ve aktarım… Herkesin kendi yolu, kendi yolculuğu… Herkesin fark etmesi gereken şeyler farklı. Bu yüzden tam manasıyla empatiden söz edemeyiz. Dünya böyle bir yer. Burada acı, yalnız çekilir. Çünkü tekâmül bunu gerektiriyor.

Bu durum, birlikteliğin ve empatinin faydasız olduğu anlamına gelmiyor. Acılar paylaştıkça kesinlikle hafifliyor. İnsan öyle bir anda yalnız kalmak istemiyor. Kapısını kapatıp odasına çekildiğinde bile kapının önünde onun için bekleyen birileri olsun istiyor. Bu, acının daha kolay atlatılmasını sağlıyor. Hayatımızda bu desteğin olması çok önemli.

Fakat yine de, birinin yanında olduk diye o kişiyle aynı şeyi hissettiğimizi iddia edemeyiz. Günün sonunda kişi acısıyla baş başa kalır ve onu en saf haliyle kendi başına deneyimler. Bu durum, bir ölçüde gereklidir de bana göre. Çünkü insan ancak yalnız kaldığında duyabiliyor yaşadıklarının sesini. Ancak o zaman yorumlayabiliyor neyin neden yaşandığını ve nelerin değişmesi gerektiğini. Anlıyor, fark ediyor, derinleşiyor, aydınlanıyor ve yeni güne yeni bir insan olarak çıkabiliyor.

İşte bu yüzden acın ve sen, baş başa. Duyabil diye sesini; sana ne söylediğini…

2 Comments

  • Demet Kişioglu

    Çok doğrudur üstad.. acılarımızı bir nebze olsun paylasabiliriz ama içindeki fırtınada kişi sadece yalnız savrulur veya fırtınaya direnir orda yalnızdır…. Başarılarının devamını diliyorum 🥰🥰👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir